W płaczu nie ma nic złego

1.      Zabawa dydaktyczna „Dokończ zdanie"  - dokończ zdanie wykorzystując obrazki z zabawy „ułóż zdanie z tym słowem".

Np. Jestem...(nazwa emocji widocznej na wybranym obrazku), gdy....

2.      Posłuchaj opowiadania „Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie"

- No, Łukasz, co z tobą? - Babcia podeszła do wnuczka, który zwinął się w kłębek na kanapie, i pogłaskała go po głowie.

- Babciu, przecież ty wiesz, że ja się nauczyłem tego wiersza. Umiałem go! Jeszcze wczoraj mówiłem go z pamięci bez jednego błędu!

- To prawda - przyznała babcia.

- No widzisz. A na występie, gdy przyszła moja kolej, wszystko zepsułem. Początkowo szło mi nawet dobrze. Gdy powiedziałem jedną linijkę, zaraz wiedziałem, jak zaczyna się następna. Aż doszedłem do miejsca, w którym Słoń Trąbalski pozapominał imiona swoich dzieci, żony, a nawet własne. Wybrał się więc do doktora, adwokata, szewca i rejenta, lecz nie pamiętał, o co mu chodzi.

Powiedziałem słowa: „Dobrze wiedziałem, lecz zapomniałem, może kto z panów wie, czego chciałem?".

I tu koniec. Nie wiedziałem, co dalej. Nie mogłem sobie przypomnieć, jak zaczyna się następna zwrotka. Zapomniałem, jak się nazywam. W głowie miałem pustkę. - Widać było, że Łukasz bardzo przeżywa swój nieudany występ.

- Wiem, że nauczyłeś się tego wiersza, ale dopadła cię trema. To się zdarza nawet prawdziwym aktorom na scenie - pocieszała babcia.

- Nie wyszło mi z tym wierszem, ale największą przykrość zrobił mi Witek - rozżalił się Łukasz.

- A co on ma z tym wspólnego? - spytała babcia.

- Witek przepytywał mnie z tego wiersza przed występem, a potem siedział w pierwszym rzędzie i miał trzymać za mnie kciuki. I kiedy na scenie zapomniałem, co mam dalej mówić, na sali zapadła cisza. Przeciągała się coraz bardziej, a ja byłem coraz bardziej przerażony. Szukając ratunku, spojrzałem na Witka. Myślałem, że może mi podpowie, jak zaczyna się następna zwrotka. A wtedy Witek zaczął się ze mnie śmiać. Pokazał na mnie palcem i zawołał:

- Mówi wiersz o zapominalskim słoniu, a sam zapomniał, jak ma być dalej. Łukasz Trąbalski, zapominalski! Ha-ha-ha! - Witek śmiał się głośno i złośliwie, a razem z nim cała sala. Ten śmiech słyszałem nawet za kulisami. Nigdy mu tego nie zapomnę. Przyjaciel się tak nie zachowuje

- stwierdził Łukasz z żalem.

- No cóż, jak mówi przysłowie, prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Ty, będąc w kłopocie, zawiodłeś się na swoim przyjacielu, ale nie zawsze tak bywa. Trudna sytuacja może być okazją, aby ktoś poznał nas z najlepszej strony.

Jak miał na imię bohater opowiadania? Co mu się przytrafiło? Na czyją pomoc liczył Łukasz? Jak myślicie, jak się wtedy

czuł? Co oznacza przysłowie Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie? Co mogłoby pomóc poprawić nastrój Łukaszowi? Czy wy też kiedyś byliście w podobnej sytuacji?

3.      Zabawa dramowa „Co mogłoby pomóc Łukaszowi"- zastanów się przez chwilę i powiedz co mogłoby pomóc Łukaszowi - bohaterowi opowiadania, który czuje się bardzo źle z powodu zachowania przyjaciela. Jak myślisz czy płacz, smutek, wyżalenie się komuś bliskiemu np. babci, mogłoby pomóc?

Karta pracy Plac Zabaw cz.4 str. 22 (obie strony)

4.      Czas na odrobinę gimnastyki! Przygotuj wygodny strój do ćwiczeń, zadbaj, abyś miał dużo miejsca. Drogi rodzicu, będziesz teraz bardzo potrzebny. Wykonuj ćwiczenia na boso J

https://www.youtube.com/watch?v=nEr5iI1tPwg

Udanej zabawy! J